Çocukken evimizde muazzam bir kütüphane vardı. Kitap okumaya doyamayan bir anne/babanın çocuğuydum. O yıllarda internet yok,tek kanallı tv dönemi…Semtimizin çocukları, hatta mahalleden hiç tanımadığımız çocuklar bile kapımızı çalar, ödev yapmaya gelirdi.(Annemin eğitimci olması da bunun nedeniydi sanırım)
Akşamları, annemle babam sürekli kitap okurlar, evimizde hep bir sessizlik olurdu. Ben de çocuk aklımla onların hep kitap okumalarına gıcık olur, “ben büyünce hiç kitap okumayacağım! “derdim :)))))
Kitap okumak “dünyadan kopmak” gibi gelir sıkılırdım çocuk aklımla…O yıllarda okumaktan sıkılmadığım tek kitap :Dünya Atlasıydı. O atlasa bakarak bütün dünya ülkelerini gezerdim hayallerimle:))
Şimdi büyüdüm, kitap okumayı çok seviyorum. Sürekli sessiz bir ortam olsa da kitabımı bitirsem diye hayal ediyorum .Çorba karıştırken bile okuyabiliyorum.. Trafikte kırmızı ışıkta durduğumda, yan koltukta hep elimin altında olan ve okumaktan hiç bıkmadığım Didem Madak’ın şiir kitabından bir iki satır okumak bile büyük bir kazanım oluyor bana… Her fırsatı değerlendirmek,her ânı değerlendirmek istiyorum.. Haftada 1 kitap bitirmeyi hedefledim ama, hayalim “Her gün 1 kitap “bitirebilmek :))) Mümkün olabilse keşke,ama nerdee…
Çocukken, Atlasa bakmak en büyük eğlencemdi, şimdi de her sabah gazeteyi alınca ilk işim seyahat eklerini incelemek ….Her yıl -en az 1 ülke-hedefim var…Dünyayı geziyorum, seyahat etmeyi çok seviyorum…
Çocuklarınız kitap okumaya ilgi duymuyorsa umutsuzluğa kapılmayın. Neyi seviyorlarsa,neyden keyif alıyorlarsa onu okusunlar. Siz rol model olmaya devam edin. Siz de gördüklerinden mutlaka etkilenecekler …Ben atlas severdim :))) Oğlum fıkra kitaplarını ve onu güldüren karikatür kitaplarını seviyor 🙂
Henüz Yorum Yapılmamış