Geçtiğimiz Cuma günü , Başrolünde Hollywood’un muhteşem karakter oyuncularından Dustin Hoffman’ın yer aldığı Koro(Boychoir) filmini izledik. Film ; “Müthiş keyif aldığım filmler” listesinde ilk sıralara yerleşti . Müzikle yaşama başkaldıran, sevgisiz ve kimsesiz kalmış bir çocuğun başarı öyküsünü, ben bir anne olarak gözyaşlarıyla izledim .
Bir zamanlar ‘Ölü Ozanlar Derneği’ ile başlayan öğretmen öğrenci ilişkisinin, boyut değiştirerek ilerlediği sıra dışı yapım olmayı başaran bir film olmuş; Koro(Boychoir)…
Aile trajedisi yaşayan bir çocuğun üzerinden, akıp giden Koro (Boychoir), ‘usta-çırak’ ilişkisini muhteşem bir senaryoyla veriyor izleyiciye.
Filmin yönetmeni; ‘Cirque Du Soleil’ ve ‘Kırmızı Keman’ filmleriyle dünya sinemasında dikkatleri üzerine çeken François Girard olunca da, film tadından geçilmiyordu.
FİLMİN KONUSU
12 yaşındayken hayattaki tek varlığı olan annesini kaybeden Stet , onu çok seven okul müdürünün de teşvikiyle biyolojik babası tarafından yatılı bir müzik okuluna gönderilir. Gerek dik başlılığıyla gerek insanlarla arasına koyduğu mesafeyle müzikal kariyerini ilerletemeyeceği düşünülen Stet’in, şöhretine şöhret katmak için dünyayı dolaşan çocuk korosundaki mücadelesini, içindeki sıra dışı müzikal yeteneği açığa çıkarmak isteyen koro şefiyle olan ilişkilerini konu ediniyor.
Filmi izlerken, o müzik okulundaki sıkı ve disiplinli çalışma hayatından ve Dustin Hoffman’ın muhteşem oyunculuk yeteneginden etkileniyor insan .
Hayran kalarak izleyeceğiniz bir film: Koro (Boychoir)
Henüz Yorum Yapılmamış